martes, 27 de marzo de 2012

Poema por Julián Pérez.

Me costó estar junto a ti,
pero al fin lo conseguí,
y ahora que te tengo,
me siento muy contento.

Sabes que te quiero,
que te amo y que te aprecio,
que me muero por tus huesos,
y que quiero darte un beso.

Sé que te dará vergüenza hacerlo,
pero te voy a pedir un deseo,
que te lances a mis brazos,
y que me beses con descaro.

Sé que a veces soy pesado,
es que busco excusas para estar a tu lado,
y parece que pierdo el sentido,
cuando mis ojos se posan en ti sin motivo.

No me culpo por amarte,
porque estás más buena que el chocolate,
y con ese cuerpo tan perfecto,
sabes como dejarme boquiabierto.

Lo último que te voy a decir,
no te olvides de mí,
porque necesito sentir,
tus bellos labios pegados a mí.

Princesa sin sonrisa.

Niña soñadora, creadora de mundos inertes,
si se asoma al balcón y la miras, la quieres
cuánto más pregunta, las hadas más la engañan.
Querido príncipe, solo dile porqué mentiste.
Por ti es princesa de mirada triste.
Los suspiros se escapan al compás del viento,
el corazón grita llorando por otro momento,
las melodías de su voz se escapan con el vagar del viento
solo sabes lo que ella encierra dentro.
Las lágrimas por sus mejillas resbalan,
mientras las sombras su luz apagan.
Aguantar día tras día ya no le resulta tan fácil,
su sonrisa se desvanece y se siente frágil.
Princesa triste y soñadora, crees que no hay esperanza.
Los días siguen pasando y tienes sed de venganza.
La culpa no es tuya, y que no tengo derecho a negarlo,
te contaron tantos cuentos que acabaste soñando.

Ángela

LA CHICA Y EL VESTIDO

Yo siempre estaba caminando por mi barrio, todos los dias a la misma hora. Yo me sentía mui solo pues siempre estaba haciendo un crucigrama sentada en un banco.
Un dia fui a pasear a la misma ora de siempre .
Yo yevaba un collar de diamantes y un vestido ROJO Y CORTO.
derrepente aparecio una chica que me aterrorizó con su mirada. Ella se acercaba a mi más y más. Yo salí corriendo mientras que ella me seguía.
Tenía un miedo atroz, me metí por un camino sin salida.
Mientras que la chica me vió fijamente a los ojos, se acercó a mi, se puso cara a cara con migo. Yo suspiraba, entonces ella abrió la boca y dijo:
- ¿Dónde compraste ese vestido tan bonito?
Yo me quede aliviada al saber que no me iba a pasar nada...........................................................................................................................
O ESO CREÍA.

BORJA CUEVAS CARRERAAAAAAAA

La psicóloga de David

Él me dijo que olvidaría todo el pasado, pero como sé que David es un cabezón, no lo creí.
Suena el telefonillo:
-¿Sí? ¿Quién es?
-Hola...¿Doctora Martínez?
-Sí, claro, adelante.
Me suena esa voz..¡es David! ¿Qué le habrá pasado ahora? Pensé que dejaría la terapia...
-Hola Mónica, ¿Podemos hablar?
-Sí claro, ¿Qué te ocurre ahora?
-Los Rocky's...de nuevo me pegaron por no hacerles los deberes.
-Dios mío, eses muchachos son unos imbéciles.
-Ya..¿Qué puedo hacer?
-Háblalo con tus pad...
-CALLA! Ya sabes que mis padres están en la cárcel, necesito a alguien que me cuide...
-Bueno, yo seré ahora como..una madre para ti, ¿no?
-Sí..es justo lo que quería.
-Empezaré por cambiarte de instituto.
-Gracias, ahora me voy a la biblioteca.
-No, ahora nos vamos al cine, ¡tú eliges peli!
-Hace muchos años que mi madre no me lleva...
-Ahora yo soy como una madre.

Iria.

jueves, 22 de marzo de 2012

Club Express Bego

MIGUEL LÓPEZ

lunes, 19 de marzo de 2012

AMISTADES ROTAS, PROMESAS OLVIDADAS

No sé como empezó todo. Un primer día de clase empezamos a hablar y me enamoré. Una amistad convertida en  una ilusión, un sentimiento...
Pasó algo entre nosotros. Desde el día que nos dijimos "te quiero" y rompimos los esquemas de una inocente amistad. Acabaron siendo noches en vela pensando en ti, pasó todo muy rápido, un simple día nos separamos por un estúpido verano que lo fastidió todo.
Llegó el otoño. Septiembre. Ni nos miramos a la cara...Fueron muchas cosas; amistades rotas, promesas olvidadas.. Me juré a mí misma, que nunca volvería a caer en aquella trampa.
Me equivoqué por completo. Sigo enamorada de esa preciosa sonrisa que día tras día le dedicas a ella, tan perfecta y yo, tan inocente, pensando que algún dia esa sonrisa llevaría mi nombre y mi apellido.
No es un adiós, ni mucho menos, es un ¡por favor, llévame lejos! A un mundo donde los dos podamos ser felices sin que ningún problema nos detenga.

lunes, 5 de marzo de 2012

Ollos de auga de Domingo Villar


Este libro lémolo para nosa clase de galego. Ao principio, eu penso que a ninguén o queria ler, pero despois, enganchounos moito a todos. Vouvos por o resume:
A Leo Caldas, inspector e protagonista da obra, enconméndanlle un traballiño na illa de Toralla. Ten que ver cun asasinato. Atopan o cadáver dun home asasinado a base de inxectar formaldehido no corpo da víctima. A cuestión é encontrar o autor do crime.
Xa veredes, lédelo, vaivos gostar.
Por certo, tamén hai unha segunda parte, titulada "A praia dos afogados"
Laaaaura y Ale ☺

El diario de Greg( Jeff Kinney)


Esta colección trata de la vida normal de un niño de 13 años.Nos cuenta sus experiencias durante el verano, durante el curso, con su hermano mayor...y el pequeño. Y claro, tiene ese amigo torpe sin el que no podemos vivir.
Es una buena colección para gente que no le gusta leer.
¡Ah! También hay la película, resumiendo todos los libros!
Iria.

Desafío 3: ¿Quien soy?

1. Se celebra el bicentenario del nacimiento de un autor inglés famosísimo. ¿Sabes su nombre?
2. ¿En qué obra convertía a París y Londres en protagonistas?
3. Fecha y causa de su muerte.
4. Está enterrado en el llamado "rincón de los poetas". ¿De qué cementerio?
5. ¿qué pelicula protagonizó Ethan Hawke basada en una de sus novelas homónima?
6. ¿Cuántas de sus novelas han sido adaptadas al cine?
NEREA.