Isto é a historia dun avión que non podía voar, non podía voar porque era moi pequeno. A súa nai morrera afogada no Atlántico, e o seu pai estrelouse en Baraxas no 2009.
O avión pequeniño corría e corría pero non despegaba. Un paxaro que pasaba por alí víuno:
-Ti que fas?-dixo o paxaro.
-Eu?
-Si ti.
- Pois... Importache?, porque se non che importa, non cho digo.
-Sí, impórtame moito, algún problema?
-Non, pero...
-Pero, qué?- interrumpiuno o paxaro.
-É que...
-É que, qué?
-NON SEI VOAR!!!- gritou o avión.
-Pero se ti es un avión, cómo non podes voar?
-Meus país morreron, e non me ensinaron a voar, BUAAA!
-Pois a ver que te ensino eu, non chores.
-BEEEEEN!!!
Os dous se foron a outro aeroporto máis tranquilo. Alí practicaron e practicaron [...].Ao longo do tempo os dous se fixeron moi amigos, ata que o paxaro se fartou e dixo:
-Xa non aguanto máis.
-Pero, qué che pasa?
-Desde que chegamos non despegaches nin unha soa vez.
-Non sei, é que non podo despegar.
-Xa sei o que pasa, estás tan decidido a non despegar e a túa cabeza pensa que non podes e ti non podes.
-Xa está. Pensarei que podo e ,o mellor, despego.
Os dous amigos ao final, despois de dous anos e medio, déronse conta de que o paxaro estáballe ensinando a voar movendo as ás. É despois doutros dous anos e medio, déronse conta de que tiña reactores que funcionaban a gasolina que a tíña esgotada, e o problema é que non a atoparon ata dous anos despois. Cando a puxeron, o avión voou perfectamente facendo piruetas no aire.
E colorín, colorado, este conto acabou.